Cieciorka a ciecierzyca? Czym się od siebie różnią?
Rośliny strączkowe są bardzo zdrowe, zawierają duże ilości cennych witamin i minerałów. Są źródłem białka, dlatego często goszczą w diecie wegetarian. W sklepach i na targach można kupić różnego rodzaju fasole, groch, a także soczewicę, groch włoski, ciecierzycę i
cieciorkę. Te ostatnie są często mylone, wiele osób nie wie, czy to różne rośliny, czy inne określenia tej samej. Czym zatem różni się cieciorka od
ciecierzycy?Zobacz też:
CURRY Z CIECIERZYCĄ I POMIDORAMI Cieciorka a ciecierzyca – czy to to do samo?
Cieciorka i ciecierzyca to rośliny strączkowe. Należą do rodziny bobowatych, ale cieciorka i ciecierzyca to dwa odrębne gatunki. Mimo, że smakują i wyglądają podobnie, mają pewne cechy, które je od siebie odróżniają.
Nasiona ciecierzycy są minimalnie większe od cieciorki, mają nieregularnie kształty i są chropowate i matowe. Cieciorka ma równe kształty, jest gładka i błyszcząca. Obie rośliny mają podobny smak i właściwości, dlatego nazwy są często stosowane zamiennie.
Nawet producenci i znani kucharze traktują rośliny jako jeden produkt i często na puszkach czy w przepisach pojawiają się dwie nazwy.
Cieciorka ma ponad 12 gatunków, najbardziej znane to cieciorka pochewkowata i skorpionowata, zaś ciecierzyca, zwana inaczej grochem włoskim, to 44 gatunki. Najbardziej popularna jest ciecierzyca kabuli i ciecierzyca desi. Zarówno ciecierzyca jak i cieciorka zawiera dużo wartości odżywczych, białka, a także potrzebne aminokwasy i zdrowe kwasy tłuszczowe. Obie rośliny, ciecierzyca, czyli groch włoski i cieciorka, pochodzą z Bliskiego Wschodu, gdzie przyrządza się z nich hummus (alternatywnie: humus), wegetariańską pastę do smarowania pieczywa, pastę tahini i potrawę o nazwie
falafel. Zarówno ciecierzyca jak i cieciorka mają słodkawy smak i doskonale komponują się z dodatkiem oliwy z oliwek.
Właściwości ciecierzycy
Ciecierzyca ma cenne właściwości zdrowotne i odżywcze. Wysoka zawartość białka i węglowodanów złożonych sprawia, że potrawy z niej przyrządzone na długo zapewniają uczucie sytości. Zawiera zestaw witamin, w tym witaminę K i soli mineralnych, jest również bogata w antyoksydanty, które chronią przed szkodliwą działalnością wolnych rodników. Ponadto ciecierzyca ma niski indeks glikemiczny; jej jedzenie reguluje poziom glukozy we krwi i przyczynia się do zachowania prawidłowej masy ciała.
Ten śródziemnomorski przysmak może z powodzeniem zastąpić produkty pochodzenia zwierzęcego. Zawarty w niej błonnik pobudza perystaltykę jelit, dzięki czemu zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jelita grubego i jest cennym składnikiem diety stosowanej w profilaktyce cukrzycy (reguluje poziom cukru we krwi). Właściwości zdrowotne ciecierzycy są doskonale znane w kuchni śródziemnomorskiej.
Ziarna ciecierzycy to bliskowschodni składnik potraw z orzechową nutą, mający różnorodne zastosowania w kuchni. Maść na bazie ciecierzycy jest stosowana w leczeniu bielactwa i innych chorób skóry. Spożywanie ciecierzycy jest niewskazane dla osób cierpiących na alergię na rośliny z rodziny bobowatych, potrawy na jej bazie mogą też powodować wzdęcia.
Zobacz też: HUMMUS Z DUSZONYM JABŁKIEM I MAJERANKIEM
Właściwości cieciorki
Cieciorka ma właściwości zbliżone do tych, które posiada ciecierzyca, dlatego ją także warto włączyć do swojego jadłospisu. Zawiera sporo witamin z grupy B, jest sycąca, a błonnik wspomaga perystaltykę jelit i przyczynia się do właściwego uformowania stolca i ułatwia prawidłowe wypróżnienia.
Włączenie do diety potraw z cieciorki jest pomocne w profilaktyce cukrzycy typu 2. Dzięki dużej zawartości białka są sycące i pomagają w utrzymaniu prawidłowej masy ciała. Zarówno ciecierzycę, jak i cieciorkę należy namoczyć przed gotowaniem. Moczenia wymaga również soczewica, kolejna roślina, która często mylona jest z ciecierzycą.
Różnice między ciecierzyca, a soczewicą
Kolejną, często myloną rośliną strączkową jest soczewica. Soczewica i ciecierzyca to nie to samo. Roślina pochodzi również z rodziny bobowatych i obejmuje 7 gatunków. Główne rodzaje rośliny to soczewica czerwona, zielona, brązowa, żółta i czarna. Roślina rośnie dziko w Grecji, ale uprawiana jest w wielu rejonach świata, m.in. Kanadzie, Indiach i Turcji.
Owoce soczewicy mają kształt długich, zwisających strąków, zawierają płaskie, nieduże nasiona, o ostrych brzegach. Możne je spożywać po ugotowaniu, są składnikiem wielu potrwa, wytwarza się z nich również mąkę. Nasiona zjadają ludzie, a pozostałe części są świetną paszą dla zwierząt. Soczewica jest źródłem wielu witamin i minerałów, m.in. witaminy C, B6, A, K, niacyny, tiaminy, a także kwasu foliowego, wapnia, żelaza, potasu, magnezu, fosforu i cynku.
Jak widać, mimo że nazwy brzmią podobnie, wymiennie rośliny należą do różnych gatunków. Jakby jednak nie było, warto je regularnie spożywać, bo są zdrowe, bogate w błonnik i białko. Rewelacyjnie zastępują mięso, są jego zdrowszym zamiennikiem w diecie bezmięsnej - są źródłem pełnowartościowego białka. Powinny być stałym elementem w naszej codziennej diecie, niezależnie od tego czy jemy mięso.
Pamiętajmy, że choć soczewica, cieciorka i ciecierzyca zawierają oligosacharydy gazotwórcze, to zawierają aminokwasy i inne cenne składniki. Dodatkowo, ciecierzyca znana jest i ceniona jako afrodyzjach, więc dania z jej dodatkiem można podać np. podczas romantycznej kolacji.
